Kto wynalazł żarówkę — niezwykła historia oświetlenia

Żarówka jest jednym z największych i najważniejszych odkryć w historii, które miało ogromny wpływ na rozwój technologiczny i codzienne życie człowieka. Choć często przypisuje się jej wynalazek Thomasowi Edisonowi, prawda jest nieco bardziej skomplikowana. Kto więc naprawdę wynalazł żarówkę i kto przyczynił się do jej wynalezienia? 

Wynalazki, bez których nie byłoby żarówki

W dzisiejszym świecie większość z nas nie wyobraża sobie codziennego życia bez żarówki i świata, które daje. Życie w ciemności nie jest możliwe. Jednak, by osiągnąć ten cel, trzeba było przejść przez wiele prób oraz błędów — dokonali tego wynalazcy. Ich odkrycia doprowadziły do wynalezienia żarówki, która daje nam komfort życia, kiedy zapada zmrok. 

Jakie była odkrycia przed żarówką?

  • Szkło i światło

Wiele eksperymentów w XVIII wieku skupiało się na przenoszeniu światła przez różne materiały. W tej dziedzinie Georg Friedrich Wolff, niemiecki naukowiec, zasługuje na wyróżnienie. Już w 1730 roku Wolff opatentował pierwszą lampę naftową z komorą szklaną, która pozwalała na kontrolowane przepływanie powietrza i paliwa.

  • Elektryczność wczesnych lat

Kiedy rozwijały się badania nad elektrycznością w XVIII wieku, naukowcy zaczęli eksperymentować z różnymi rodzajami źródeł światła. Benjamin Franklin i Alessandro Volta byli dwoma kluczowymi postaciami w tej dziedzinie. Franklin przeprowadził eksperymenty z wyładowaniami atmosferycznymi, a Volta wynalazł pierwszą baterię.

Era żarówki

Pierwszą formą żarówki, było „łuczywo łukowe” — tak nazwał je w 1802 roku Humphry Davy, brytyjski chemik. Wynalazł on pierwsze źródło świata oparte na łuku elektrycznym. Nazywał je „łuczywem łukowym” i było ono używane do oświetlania miejsc publicznych, takich jak ulice, muzea i teatry. Mimo że było to przełomowe odkrycie, łuczywo łukowe było niepraktyczne do użytku domowego.

Dlatego w kolejnych latach naukowcy szukali dalej. Chcieli bowiem znaleźć urządzenie, które będzie dawać światło w pomieszczeniach. Jednym z nich był Warren de la Rue, który w 1840 roku opracował świetlówkę, wykorzystującą metalowy drut owinięty wokół węglowego rdzenia. Niemniej jednak żarówka w pełnym tego słowa znaczeniu wciąż była nieosiągalna.

Thomas Edison i żarówka

I tutaj w końcu dochodzimy do najbardziej znanego naukowca w kontekście wynalezienia żarówki. Na początku lat 80. XIX wieku, Thomas Edison wziął się za badania nad praktycznym źródłem światła. W ciągu kilku lat przeprowadził ponad 1000 eksperymentów. Przez wiele godzin testował różne materiały oraz konstrukcje. W 1879 roku, po wielu próbach i błędach, opracował pierwszą praktyczną żarówkę — jej rdzeniem był węgiel.

Po wynalezieniu żarówki, Edison skoncentrował się na komercjalizacji swojego wynalazku. W 1880 roku zaczęto produkować żarówki na szeroką skalę na szeroką skalę. Jego prace przyczyniły się do rozwoju infrastruktury elektrycznej. 

Dzięki wynalezieniu żarówki, w końcu można było oświetlać domy i wnętrza budynków, a także miasta i ulice.

Żarówka — długi proces badań naukowców

Choć Thomas Edison jest powszechnie kojarzony z wynalazkiem żarówki, historia oświetlenia jest o wiele dłuższa. Wielu naukowców, takich jak Georg Friedrich Wolff, Humphry Davy i Warren de la Rue, przyczyniło się do rozwoju tej technologii. To jednak Edison zrewolucjonizował światło — stworzył on praktyczną żarówkę i doprowadził do rozwoju przemysłu elektrycznego. 

W obecnych czasach nie wyobrażamy sobie życia beż żarówki. Daje nam ona wygodne i bezpieczne życie.

Autor: redakcja